โรคกระดูกพรุน (Osteoporosis) เป็นโรคที่กระดูกมีความหนาแน่นและความแข็งแรงลดลง ทำให้กระดูกเปราะและแตกหักง่าย โดยเฉพาะในผู้สูงอายุ ผู้หญิงหลังวัยหมดประจำเดือน และผู้ที่มีประวัติครอบครัวเป็นโรคนี้ โรคนี้มักไม่มีอาการจนกระทั่งเกิดกระดูกหัก ซึ่งเป็นเหตุให้ถูกเรียกว่า "ภัยเงียบ"

ปัจจัยเสี่ยงของโรคกระดูกพรุน

1. อายุ  : ความหนาแน่นของกระดูกลดลงเมื่ออายุมากขึ้น

2. เพศ : ผู้หญิงมีโอกาสเป็นโรคกระดูกพรุนมากกว่าผู้ชาย เนื่องจากการลดลงของฮอร์โมนเอสโตรเจนหลังหมดประจำเดือน

3. การใช้ยาบางชนิดเกินขนาด เช่น การใช้ยาสเตียรอยด์เกินขนาด 

4. โภชนาการ : การบริโภคแคลเซียมและวิตามินดีไม่เพียงพอ

5. การออกกำลังกาย : การขาดการออกกำลังกายที่มีแรงกดทับกระดูก (weight-bearing exercise)

6. การสูบบุหรี่และการดื่มแอลกอฮอล์ : ทั้งสองปัจจัยนี้สามารถลดความหนาแน่นของกระดูกได้

การป้องกันโรคกระดูกพรุน

1. การบริโภคอาหารที่มีแคลเซียมและวิตามินดีสูง : เช่น นม โยเกิร์ต ปลาแซลมอน และผักใบเขียวเข้ม

2. การออกกำลังกาย : ออกกำลังกายที่มีแรงกดทับกระดูกเช่น การเดิน การวิ่ง การยกสิ่งของเบาๆ หรือการทำโยคะ

3. การงดสูบบุหรี่และลดการดื่มแอลกอฮอล์ : เพื่อป้องกันการลดความหนาแน่นของกระดูก

4. การตรวจความหนาแน่นของกระดูก : การตรวจวัดความหนาแน่นของกระดูก (Bone Mineral Density Test) สามารถช่วยให้รู้ว่ามีภาวะกระดูกพรุนหรือไม่และช่วยให้แพทย์วางแผนการรักษาที่เหมาะสม

การรักษาโรคกระดูกพรุน

1. ยา : แพทย์อาจแนะนำให้ใช้ยาที่ช่วยเพิ่มความหนาแน่นของกระดูก เช่น ยาบิสฟอสโฟเนต (Bisphosphonates) หรือยาอื่นๆ ตามที่แพทย์แนะนำ

2. โภชนาการ : การบริโภคอาหารที่มีแคลเซียมและวิตามินดีสูง

3. การออกกำลังกาย : การออกกำลังกายที่มีแรงกดทับกระดูกอย่างสม่ำเสมอ

4. การปรับเปลี่ยนวิถีชีวิต : การปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตเพื่อป้องกันการหกล้มและการบาดเจ็บ

การดูแลและป้องกันโรคกระดูกพรุนในผู้สูงอายุเป็นสิ่งที่สำคัญ เนื่องจากจะช่วยลดความเสี่ยงต่อการเกิดกระดูกหักและส่งเสริมคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น

ที่มาของข้อมูล

https://premierehomehealthcare.co.th/...8%AD/

https://thonburihealthvillage.com/...8%b8/